In het project “Het is pas over als de dikke dame zingt”, onderzoek ik naar hoe mijn gewicht, afkomst en geaardheid gekaderd word door een maatschappij waarin de norm en standaarden van hoe je je moet gedragen en hoe gezonde en mooie lichamen eruit moeten zien, bepaald worden door een industrie die uit is op geld en macht.
Alle illustraties zijn met mijn vinger gemaakt op een klein scherm. Dit representeert het kader waarin ik me in moet bewegen of waarvan er verwacht word dat ik me in beweeg. Mijn te dikke vinger beweegt over het scherm waarin ik zo netjes mogelijk mijn illustratie probeer te maken. In de hoop dat het mooi genoeg mag zijn om deel te nemen aan een woeste wereld.
Tijdelijke titel: All you emotionally can eat
Leeg Buffet
Ik ben dik
Mensen vinden daar wat van
Rollende ogen over mijn vetrollen
Prangende blikken naar mijn onderkinnen
Ik ben dik
Als kind onderworpen aan een tal fitnessapparaten
Op het krukje bij de diëtist
Liegen in mijn eet dagboek
Ik ben dik
Als houvast claim ik de borden eten
Overal de schuld van
Val maar af zei de dokter dan
Ik ben dik
Misschien moet ik dit juist vieren
Mooie rondingen bolle wangen bolle billen
Mijn verhaal is pas gestreden als ik mijn eigen volkslied zing
Dokters wachtkamer
Rondingen
De roze olifant
Rubens Rollade